BMW 320 (E90)

Καμιά φορά για να πάρει κάποιος άνθρωπος την μέγιστη εκτίμηση και σεβασμό από το πρόσωπο σου πρέπει να τον έχεις ζήσει , πρέπει να τον έχεις ψυχολογήσει , πρέπει να τον έχεις τεστάρει όπως λέμε σε ποικίλες καταστάσεις είτε καλές είτε κακές… με άλλα λόγια , όπως λέει ένα ρητό αυτόν τον σεβασμό και την εκτίμηση τα κερδίζεις και δεν τα παίρνεις έτοιμα…

Κάτι αντίστοιχο σε πολύ γενικές γραμμές γίνεται και στα υλικά αγαθά και πόσο μάλλον σε αυτά που έχουν και ΄΄ψυχή΄΄. Σήμερα εδραίωσα την σκέψη μου στο γιατί η BMW θεωρείται ίσως η καλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία παγκοσμίως (από καθαρά προσωπική άποψη ναι είναι).

Η σειρά 3 της βαυαρικής αυτοκινητοβιομηχανίας αποτελεί (πλέον) την μέση λύση στο ρεπερτόριο της ανάμεσα στην σειρά 1 και την σειρά 5 και φυσικά αποτελεί θέμα προς συζήτησης κάθε φορά που λανσάρεται κάτι το καινούργιο , είτε αυτό λέγεται μοντέλο είτε λέγεται μια πιο ισχυρή έκδοση (Μ3 , που όλοι οι φίλοι της αυτοκίνησης περιμένουν πάντα με ανυπομονησία).

Δυστυχώς μεγάλη εμπειρία με BMW δεν έχω και η μόνη που έχω οδηγήσει ήταν η 318 (E46) compact δύο χρόνια πριν όπου ήταν από τα λίγα αυτοκίνητα που πραγματικά δεν ήθελα να βγω / παραδώσω τα κλειδιά. 2 χρόνια μετά λοιπόν και αφού ακούσαμε και διαβάσαμε τα εύσημα για την νέα σειρά 3 (Ε90) είχα την τύχη να την πάρω στα χέρια μου για κοντά μισή ώρα. Μου έλεγε ένας καλός φίλος (για σου άλεξ) που την έχουν πάρει εδώ και ένα χρόνο ότι είναι απλά ένα απίστευτο αυτοκίνητο από κάθε άποψη και με τσιγκλούσε βαθιά μέσα στο μυαλό μου για το πότε θα την οδηγήσω… και ναι ήρθε η ώρα.

Ναι ξέρω ότι ο μίστερ Κλάρξον και η παρέα του το αναδείξανε ως το πιο άσχημο αυτοκίνητο της χρονιάς που μας πέρασε αλλά στην τελική δεν νομίζω ότι θα αγχώσει και κανέναν… το αυτοκίνητο από όποια μεριά και να το κοιτάξεις σου εμπνέει έναν δυναμισμό με τέτοιο τρόπο που να γίνεται όλο και πιο έντονη η διάθεση σου να μπεις μέσα και να φύγεις όσο πιο γρήγορα και νευρικά μπορείς…

Στα ενδότερα τώρα μένεις σοκαρισμένος με την ποιότητα κατασκευής του εσωτερικού (και ας λένε μερικοί ότι δεν είναι τόσο καλή όσο κάποιων άλλων ανταγωνιστών). Το ταμπλό είναι σε γενικές γραμμές εργονομικό κρατώντας την παραδοσιακή διάταξη της μαμά εταιρίας. Το μόνο ίσως που να λείπει είναι το πιο βαθύ πάνω μέρος.

Η αίσθηση ευρυχωρίας δεν είναι άπλετη αλλά δεν θα νιώσεις και εγκλωβισμένος όχι μόνο στα μπροστά καθίσματα αλλά και στα πίσω όπου υπάρχει αρκετός χώρος για δύο άτομα… εντάξει δεν βγάζεις και την μπάλα και παίζεις μήλα αλλά κάνεις ένα άνετο ταξίδι χωρίς να χρειάζεται να σκύβεις το κεφάλι ή να κάθεσαι σαν έγκυος με τα πόδια ανοιχτά.

Σαν πολλά δεν είπαμε?? Βάλε ρε καλέ μου άνθρωπε το κλειδί να φύγουμε επιτέλους… κάτσε χαλάρωσε, πρέπει να ρυθμίσουμε θέση οδήγησης. Το κάθισμα που άγγιξαν τα αφράτα μαλακά μου μόρια μοιάζει μάλλον με πολυθρόνα (λογικά λόγω της έκδοσης) η οποία ρυθμίζεται παντοτρόπος. Κάθεσαι χαμηλά (επιτέλους) και το τιμόνι έρχεται ακριβώς εκεί που θέλεις (ανάμεσα στο στήθος και το στόμα σου, τι καλύτερο με άλλα λόγια). Υπάρχουν όμως και μερικές παραφωνίες… το πάνω μέρος της στεφάνης του τιμονιού κρύβει λίγο μέρος τον πίνακα οργάνων (δεν χάνεις οπτική επαφή απλά θα ήθελες άπλετη ορατότητα). Επίσης το αριστερό σου χέρι είναι αρκετά κοντά στην πόρτα που ναι μεν βολεύει στα μακρινά ταξίδια να έχεις ελαφρά ακουμπισμένο τον αγκώνα σου άλλα όταν ξεκινάει ο χορός των στροφών δυσκολεύεσαι να απλωθείς… επίσης να μην ξεχάσω να προσθέσω ότι τα πεντάλ είναι σε σωστή απόσταση μεταξύ τους οπού και το μύτη τακούνι δεν είναι απαγορευτικό για τον ενθουσιώδη…

Η BMW με την σειρά της και αυτή λανσάρει την νέα μόδα με το starter button και με ένα απλό πάτημα έρχεται στην ζωή ο δίλιτρος τετρακύλινδρος. ( μου έκανε εντύπωση που χρειάζεται να πατήσεις και τον συμπλέκτη συν της άλλης). Βγάζω φλας (υπάρχει πλέον και εδώ η καινούργια μόδα με το ελαφρύ άγγιγμα ανάβει για μερικά δευτερόλεπτα) βάζω πρώτη και φύγαμε… τα περιοδικά γράφουν στις μετρήσεις των επιδόσεων ότι το τάδε αυτοκίνητο κάνει το 0-100 σε τόσα δευτερόλεπτα… η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή, και γιατί το λέω αυτό… οι μετρήσεις γίνονται σε ένα φλατ δρόμο με σχετικά καλή πρόσφυση και με ζεστά λάστιχα μιας και οι μετρήσεις επαναλαμβάνονται τουλάχιστον δύο φορές, ΑΡΑ (και το τονίζω) δεν είναι εύκολο σε έναν τυπικό ελληνικό δρόμο να δεις τα ίδια νούμερα και πόσο μάλλον σε ένα αυτοκίνητο με μέτρια ή γιατί όχι και κακή ελκτική πρόσφυση (χαρακτηριστικό παράδειγμα avensis). Και που θέλω να καταλήξω με αυτό. Για την 320 δίνουν οι μετρήσεις 0-100 σε 10 δευτερόλεπτα (όσο ακριβώς και για το avensis) , η 3αρα όμως είναι αυτή που θα μπορέσει να επαναλάβει αυτό το χρόνο όποτε αυτό της ζητηθεί… αυτή η ιδανική (???) ισορροπία ανάμεσα στους δύο άξονες (50-50) και η πίσω κίνηση δίνει την απαραίτητη πρόσφυση για να φύγει το αμάξωμα χωρίς παρατράγουδα…

Από άποψη τώρα δύναμης τώρα δεν βγάζει και σπίθες ο κινητήρας αλλά αποδίδει απίστευτα ομαλά χωρίς νευραλγικά σκαμπανευάσματα της ροπής σε όλο το φάσμα της κλίμακας των στροφών συνεργαζόμενος με ένα (σοφά)κοντό εξάρι κιβώτιο ταχυτήτων… το τελευταίο με την σειρά του είναι σαφές και άκρως θετικό στο κούμπωμα του με μία όμως μικρή χαλαρότητα που χαρακτηρίζει τα κιβώτια της BMW.

Και εκεί που άλλοι και άλλοι θυσιάζουν την αίσθηση στο τιμόνι του για χάριν της φιλικότητας ( Ιταλοί ακούτε?) η Γερμανοί μένουν πιστοί στους φανατικούς υποστηρικτές τους και κρατάνε την προπέλα ψηλά, πολύ ψηλά… και στην τελική τους αξίζουν συγχαρητήρια, πολλά συγχαρητήρια… είχα πάρα πολύ καιρό να νιώσω τόση αίσθηση από ένα σύστημα διεύθυνσης… μιλάμε για τόνους πληροφοριών οι οποίοι έρχονται αφιλτράριστοι στα χέρια του τυχερού οδηγού σε σημείο που να σου έρχονται στο μυαλό παλιές καλές εποχές της ΄΄καλής΄΄ γαλλικής σχολής (306). Ναι η αμεσότητα μπορεί να μην θυμίζει Ιταλία αλλά στην τελική??? Τους την χαρίζω… (τουλάχιστον να λένε ότι έχουν και κάτι καλύτερο). Φυσικά να μην ξεχάσω να αναφέρω το σωστό (ναι ρε αντρίκιο) βάρος και την έξοχη αφή… ναι και θα τολμήσω να πω ότι είναι αυτή τη στιγμή ίσως το καλύτερο τιμόνι αυτή τη στιγμή στην αγορά (μαζί ίσως με του μοντέο και του φιέστα).

Για τα φρένα απλά θα αναφέρω μια μόνο λέξη που στην τελική αυτή είναι που τα χαρακτηρίζει κιόλας : ΤΕΛΕΙΑ… (φαντάζομαι πως θα είναι και της 325/330 που έχουν αεριζόμενα πίσω δισκόφρενα). Άψογη αίσθηση, μικρή διαδρομή, πολύ καλό bite,και τρομερή δύναμη συνθέτουν ένα σύνολο για σεμινάριο…

Στο δρόμο τώρα τα σχόλια μόνο θετικά μπορούν να είναι… η τρομερή ακαμψία ,η τρελή σταθερότητα κάτω από όλες τις συνθήκες ,η σχετικά μικρή διαδρομή της ανάρτησης ,τα σφιχτά ελατήρια ,η άνεση που ναι μεν θα αποσπάσει θετικά σχόλια αλλά δεν την λες και κορυφαία και φυσικά η αίσθηση πως όλα λειτουργούν με γνώμονα το αυτοκίνητο να βρίσκεται σε πραγματική επαφή με τον δρόμο σε σημείο που να νιώθεις και την παραμικρή κίνηση του κάθε αμορτισέρ είτε αυτό είναι μπροστά είτε πίσω σε κάνουν να νιώθεις ότι οδηγάς και όχι απλώς να μεταφέρεσαι από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β.

Και επειδή δεν μπορούν να είναι όλα τέλεια να γκρινιάξουμε αναζητώντας ένα λιιιιιιγο καλύτερο turn in… (ψιλά γράμματα).

Εν κατακλείδι

Σίγουρα αποτελεί το τέλειο οικογενειακό αυτοκίνητο για τον ψαγμένο μπαμπά , ο οποίος δεν έχει μεγάλο γιο γιατί τότε σίγουρα δεν θα το βλέπει και πολύ…