TOYOTA AVENSIS

Άντε και πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος , άντε και περπατήσαμε 25,000 ολόκληρα χιλιόμετρα μέσα σε πόλη, εθνική, κατσάβραχα, ραχούλες, β roads. Ένας ολόκληρος χρόνος συμβίωσης με το οικογενειακό της Toyota εν ονόματι αβενσις… μήπως ήρθε η ώρα να γράψουμε και για αυτό το ρημάδι δυο λόγια για να μην μείνει παραπονεμένο…

Βασικά να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλάμε για το 1,800 στην πλούσια έκδοση (SOL)…

Μετά από δύο άκρως αξιόπιστα τογιοτα , ένα κορόλα του 1978 και ένα καρίνα Ε του 1992 (made in Japan παρακαλώ) το κεφάλι (κεφάλαιο) της οικογένειας ήταν κατηγορηματικό : ΕΓΩ μάρκα , δεν αλλάζω… βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου με το ζόρι κατάφερα να τον πάω να δει το μαζντα 6 και το μοντέο αλλά και πάλι δεν… ο τογιοταιος παραμένει τογιοταιος ο κόσμος να χαλάσει ότι και πρόλογο και να του πουλήσεις… τελικά κατάφερε να ελαφρύνει την τσέπη του κατά 25,000 ευρώ και πλέον να κάθετε σαν λόρδος πίσω από το τιμόνι… (δεν το λέω ειρωνικά)

Το πρώτο πράγμα που νιώθεις μπαίνοντας στο εσωτερικό είναι η ποιότητα των πλαστικών , των υφασμάτων, του φινιρίσματος, της συναρμογής, και φυσικά αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ατού των Γιαπωνέζων… ένα αυτό και ένα το πασάτ… όλα τα άλλα από τα γήινα οικογενειακά είναι ένα κλικ κάτω…να τονίσω εδώ ότι η αίσθηση όλων των χειριστηρίων κρίνεται απλά κορυφαία… οι χώροι είναι άπλετοι για οδηγό και συνοδηγό ενώ οι πίσω επιβάτες κάνουν πάρτυ… μόνη ίσως ουσιαστική παραφωνία είναι η έλλειψη χώρων για τα μικροαντικείμενα… κατά τα άλλα όλα perfect και ειδικά στο θέμα της εργονομίας… ακόμη και να μην έχεις ξαναμπεί το χέρι σου πάει μηχανικά στο κουμπί που θέλει και τελικά το βρίσκει στη θέση του…

Με άλλα λόγια το εσωτερικό παίρνει άριστα…

Όλοι οι επιβάτες κάθονται όπως τους γουστάρει , κανονικά ,σταυροπόδι ,οκλαδών, ξαπλωτοί… ο οδηγός πως την παλεύει?? Η απάντηση είναι : ΑΝΕΤΑ… το κάθισμα έχει στοιχεία πολυθρόνας με φυσικά μηδενική(ελάχιστη) πλευρική στήριξη και οι ρυθμίσεις πιάνουν όλα τα επίπεδα… εντάξει μπορεί να κάθεσαι λίγο ψηλά αλλά δεν το παίρνεις και για ράλλυ… το τιμόνι έρχεται εκεί που πραγματικά θέλεις έχοντας μεγάλο εύρος κίνησης αλλά με λίγο μεγάλη διάμετρο…

Και αφού τα βρήκαμε και τα συμφωνήσαμε με το εσωτερικό δεν πάμε και καμιά βόλτα?? Και εδώ είναι που συναντάμε το καλύτερο ίσως στοιχείου του αυτοκινήτου το οποίο δεν είναι άλλο από τον κινητήρα… θετικός από το ρελαντί μέχρι και τον κόφτη και με το ουσιαστικό παιχνίδι της ροπής να γίνεται στις μεσαίες στροφές… απόλυτη γραμμική λειτουργία με έναν ίσως και ευχάριστο ήχο στα ψηλά και πάνω από όλα πολύ οικονομικός αναλογικά με τα κιλά που σηκώνει (1,350 πάνω κάτω) και με τους ανταγωνιστές του… οι επιδόσεις είναι μακράν οι καλύτερες στην κατηγορία που θα μπορούσαν να ήταν ακόμη καλύτερες αν το κιβώτιο ήταν πιο κοντό…(με την 3^η να βγάζει 140-150 που πας??). μιλώντας για κιβώτιο ο λεβιες μπορεί να μην έχει αίσθηση αλλά είναι σαφέστατος με λογικές διαδρομές και δεν υπάρχει περίπτωση να χάσεις αλλαγή…αν και την σηκώνει άνετα και μια 6η....

Οδηγικά τώρα το αμάξι είναι η χαρά της ευθείας… δώστου ευθεία και την ψυχή του πάρτο… η πολύ καλή αεροδυναμική (0,28) , η αποτελεσματική ηχομόνωση και η αρκετά καλή ποιότητα κύλισης το μετατρέπουν σε δρομέα μεγάλων αποστάσεων… εκείνο μόνο που θα ήθελε προσοχή είναι η ευπάθεια στους πλάγιους ανέμους και οι μικρές τάσεις πλεύσεις του αμαξώματος στα πολλά. Γενικά πάντως κάνεις ένα άνετο, ήσυχο και οικονομικό ταξίδι… τα ζόρια έρχονται όταν η ευθεία τελειώσει και ξεκινήσουν οι στροφές (δεν μιλάω φυσικά για τις μεγάλες ανοιχτές καμπές που απλά δεν τις καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν)… κάπου εδώ ο Japan boy τα βρίσκει σκούρα και αναγκάζεται να μειώσει ρυθμό… για αυτό ευθύνονται δύο πράγματα, το τιμόνι και η ρύθμιση της ανάρτησης… το μεν τιμόνι έχει 3,5 στροφές από άκρη σε άκρη (ΕΛΕΟΣ ρε παιδιά, οικογενειακό είναι όχι νταλίκα) και η ηλεκτρική υποβοήθηση που μεταφέρει ελάχιστες πληροφορίες στα χέρια του οδηγού… η δε ανάρτηση από ότι φαίνεται παρά ρυθμίστηκε για την ευθεία λες και η Ευρώπη είναι Αμερική… το πλαίσιο μπορεί να είναι πολύ καλό αλλά τελικά δεν καταφέρνει να σώσει την κατάσταση… το αμάξωμα πάνω στη στροφή λειτουργεί με χρονοκαθυστέρηση, πρώτα στρίβει το τιμόνι (όσο μπορείς να καταλάβεις πόσο χρειάζεται πραγματικά να στρίψεις μιας και η ασάφεια σου κουνάει χαριτολογώντας το μαντήλι) και μετά παίρνει χαμπάρι το πλαίσιο ότι πρέπει να ξεκινήσει το yaw… τα ελατήρια είναι μαλακά και τα αμορτισέρ με μεγαλούτσικη διαδρομή με αποτέλεσμα οι κλίσεις να έρχονται νωρίς και λόγω της μεγάλης αδράνειας η υποστροφή να μπαίνει από πολύ νωρίς στο παιχνίδι… η ουρά μένει στον κόσμο της και δεν πολύ συγκινείται με τα τεκτενόμενα, απλά ακολουθεί… για να φύγει πρέπει να κάνεις ταρζανιά αλλά και πάλι παρεμβαίνει ο από μηχανής θεός και κόβει το slide (ερε πως τα λέω έτσι)… προτροπή : αν μπορείτε να αποφεύγεται τα βουνά με αυτό το αυτοκίνητο , κάντε το… ή στην τελική ψάξτε για κάποιο άλλο οικογενειακό… τέλος πρέπει να αναφέρω ότι η ελκτική του πρόσφυση είναι για τα πανηγύρια σε σημείο που να προσπαθείς να μην χαζοσπινιάρεις στους δρόμους της πόλης… και φυσικά όπως έχω πει και σε άλλο ποστ μου : μην νομίζει κανείς ότι επειδή βλέπει στους πίνακες των επιδόσεων στα εκάστοτε περιοδικά το 0-100 σε 10 δευτερόλεπτα ότι μπορεί να το κάνει και εύκολα… (τώρα θα μου πείτε ότι μπορεί να φταίνε και τα λάστιχα … οκ δεκτό αλλά το αμάξι φαίνεται.Ένα ακόμη ίσως σημείο που επιδέχεται κριτική είναι τα φρένα… οκ το πεντάλ έχει σωστή διαδρομή και καλούτσικη αίσθηση αλλά θα ήθελα καλύτερη απόδοση… όχι το αμάξι δεν κρίνεται ανασφαλές αλλά μια αναβάθμιση την θέλει

Εκείνα όμως που είναι πραγματικά απαράδεκτα είναι τα φώτα του… φωτίζουν χαμηλά με μικρό εύρος και με ασθενής απόδοση… Τελικά αυτό το αυτοκίνητο σε ποιους απευθύνεται?? Μάλλον σε οικογενειάρχες που δεν την ψάχνουν καθόλου τη δουλειά παραπάνω και απλά αναζητούν ένα μεγάλο και άνετο μέσο μεταφοράς… κερδίζει πολλούς πόντους στο εσωτερικό του , στην ησυχία του, στην παθητική του ασφάλεια , στο δεν σπάω δεν χαλάω και φυσικά στο συνεργείο με το τρομερό από όλες τις απόψεις after sales services…