SEAT LEON TFSI

SEAT LEON TFSI

Σύμφωνα με τον νόμο της εξέλιξης, κάθε τι που εξελίσσεται πρέπει να γίνεται και καλύτερο , είτε αυτό είναι ένα όν είτε ένα υλικό αγαθό. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες με την σειρά τους θέτουν σαν στόχο, ανάλογα φυσικά με το πόσο δημοφιλής είναι η κατηγορία που ανήκει το κάθε μοντέλο, την αλλαγή / εξέλιξη του ανά 6 χρόνια πάνω κάτω με ένα ενδιάμεσο lifting γύρω στα 3 χρόνια…

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε όμως άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες αλλαγές ανάμεσα σε αυτά τα mk ή αλλιώς γενιές αυτοκινήτων… Έχουμε δει και περιπτώσεις όπου εκεί που τελικά μια αυτοκινητοβιομηχανία προσπάθησε να εξελίξει ένα μοντέλο της τελικά κατάφερε να "χαλάσει" κάποια επιμέρους χαρακτηριστικά που αντικατόπτριζαν τον πρόγονό του…

Η SEAT είναι μια εταιρία που από την στιγμή που εντάχθηκε στον στόλο της μεγάλης VW έχει κάνει θαυμαστά βήματα εξέλιξης φυσικά προς το καλύτερο χωρίς να θυσιάσει τίποτε από τα μέχρι τώρα χαρακτηριστικά της (ασχέτως αν δεν είχε να επιδείξει και τίποτε). Το LEON ήταν το δεύτερο παιδί της συνεργασίας μεταξύ Ισπανίας και Γερμανίας μετά το IBIZA… Το αποτέλεσμα ήταν άκρως κολακευτικό και φαινόταν ότι το μέλλον θα ήταν πέρα για πέρα λαμπρό… Οι δηλώσεις του κυρίου Φερντινάρ Πιεχ έδειχναν τον δρόμο και την γραμμή που θα έπρεπε να ακολουθηθεί… : "Στην SEAT θα δοθεί ο σπορτίφ προσανατολισμός του groupo…".

Και τελικά όπερ και εγένετο… μετά από τα πολύ πετυχημένα LEON με τους κινητήρες που κάνανε θαύματα και το στήσιμο που προσπαθούσε να δώσει το κάτι παραπάνω στην οδηγική απόλαυση (άσχετα αν δεν το κατάφερνε στο μέγιστο βαθμό) ήρθε η δεύτερη γενιά όπου ΤΙΠΟΤΕ δεν θυμίζει την προηγούμενη πλην ίσως του σήματος στην μπροστινή μάσκα… το αμάξωμα μεγάλωσε , απέκτησε σχήμα μακρόστενης σταγόνας, το ρύγχος έγινε σφηνοειδές και πιο επιβλητικό… Στο εσωτερικό τώρα, ο διαθέσιμος χώρος μεγάλωσε , οι πίσω επιβάτες πλέον κάθονται με χαρακτηριστική άνεση, αν και οι βάσεις του καθίσματος είναι μικρές σε μήκος και πλέον κανένας δεν θα φωνάξει για το εσωτερικό ύψος… όσο αναφορά τώρα στα πλαστικά και στον διάκοσμο τα πράγματα περιπλέκονται , και αυτό γιατί?? Τα πλαστικά που βρίσκονται στις πόρτες και στην κονσόλα ανάμεσα στα καθίσματα είναι σκληρά με μέτρια αφή ενώ από την άλλη το πλαστικό που βρίσκεται στην κεντρική κονσόλα και στο ταμπλό είναι πιο μαλακό και πιο ευχάριστο στην αφή… πρέπει τέλος να τονιστεί ότι η συναρμογή είναι σε εξαιρετικά επίπεδα και φυσικά δεν ακούγεται ο παραμικρός τριγμός… να φωνάξουμε ίσως για λίγες περισσότερες θέσεις για μικροαντικείμενα και μια πιο βολική θέση για τον καφέ όπως και για τα αλάρμ…

Το μεγάλο ατού του εσωτερικού και γενικώς του αυτοκινήτου είναι η θέση οδήγησης του. Μόνο ένα μεγάλο μπράβο μπορείς να πεις στους μηχανικούς της SEAT… ρυθμίζεται ποικιλοτρόπως , κάθεσαι επιτέλους χαμηλά, το τιμόνι έρχεται εκεί που ακριβώς θέλεις και αφήνεις τα εξογκώματα (μπάκετ) να σε αγκαλιάζουν σφιχτά. Τα όργανα του ταμπλό είναι ευανάγνωστα και το κεντρικά τοποθετημένο στροφόμετρο δίνει τον τόνο της όλης κατασκευής του αυτοκινήτου. Στα επιμέρους, ο λεβιές είναι άψογος , γρήγορος , χωρίς σκαλώματα , σαφέστατος και με ωραία αφή… με άλλα λόγια, χαίρεσαι να αλλάζεις ταχύτητες. Η μόνη ουσιαστική παραφωνία έρχεται από το τιμόνι. Πρώτα από όλα είναι μικρό , πέφτει μέσα στα χέρια σου, η αφή του είναι εξαιρετική (δερμάτινη) και η στεφάνη του παχιά. Επίσης να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τα κουμπιά για το κινητό (όσα διαθέτουν Bluetooth, ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΟ) και το χειρισμό του ηχοσυστήματος, τα οποία είναι χωμένα μέσα στο τιμόνι και δεν ενοχλούν σε καμία των περιπτώσεων τον χειρισμό του αυτοκινήτου… καλά όλα αυτά και όμορφα όταν απλώς κάθεσαι , το πρόβλημα έρχεται όταν βγαίνεις στο δρόμο… βασικά στις χαμηλές ταχύτητες παραείναι ελαφρύ αλλά και πάλι όταν ανεβαίνουν τα χιλιόμετρα ναι μεν μπορεί να βαραίνει αλλά και πάλι αυτό το βάρος το νιώθεις ότι είναι τεχνητό… επίσης οι πληροφορίες που έρχονται από τον δρόμο είναι μάλλον ελάχιστες και υπάρχει μια μικρή ασάφεια γύρω από την θέση της ευθείας η οποία μέσα στην στροφή μικραίνει αλλά και πάλι υπάρχει έστω και λίγο.

Όσο αναφορά τώρα τον δρόμο. Το αυτοκίνητο σε γενικές γραμμές μπορεί να χαρακτηριστεί ως ΩΡΑΙΟ αλλά με μια μικρή πικρία προς το τέλος της διαδρομής… Για να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, βασικά θέλει λίγη προσοχή / συνήθεια ο συμπλέκτης ο οποίος είναι μαλακός και με λογική διαδρομή αλλά συμπλέκει λίγο πιο απότομα(εντάξει δεν είναι και άλφα ρομέο 156) και επειδή το κιβώτιο είναι κοντό υπάρχουν αυτά τα λαγουδάκια της επιτάχυνσης ειδικά από 1^η σε 2^α . Από εκεί και μετά το πλαίσιο είναι εκεί και δίνει το δυναμικό παρόν κάτω από όλες τις συνθήκες. Είναι αυτό που αναλαμβάνει να απορροφήσει τις μικρό ανωμαλίες των δρόμων , να κρατήσει σταθερή την ανάρτηση και τέλος να καταφέρει να διατηρήσει ανέπαφο το αμάξωμα ανεξαρτήτως οδοστρώματος. Η ευθεία καταπίνεται με χαρακτηριστική ευκολία έχοντας και σαν σύμμαχο την ηρεμία που επικρατεί από τον κινητήρα και τους ελάχιστους αεροδυναμικούς θορύβους… βάζοντας την 6^η και σε συνδυασμό με την ροπή του κινητήρα από χαμηλά κάνει ένα (αναλογικά για τον χαρακτήρα του αυτοκινήτου) άνετο cruising… Κάπου εδώ να αναφερθούμε και στον κινητήρα και στα φρένα πριν ξεκινήσουν οι στροφές.

Η VW από ότι φαίνεται για ακόμη μια φορά έκανε το θαύμα της και μετά από τον πολύ καλό 1800αρη, ο οποίος έκανε πολύ κόσμο ‘μάγκα’ και έπινε νερό στο όνομα του καθώς και από το απίστευτο κιβώτιο με τον διπλό συμπλέκτη , εν ονόματι DSG, κατασκεύασε έναν κινητήρα ο οποίος θέτει νέα στάνταρ στην σημερινή παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία… ή μάλλον με ακόμη πιο απλά λόγια είναι ένας κινητήρας που και αυτός θα αφήσει εποχή. Το τράβηγμα του δυνατό , μεστό και χωρίς κενά σχεδόν από το ρελαντί μέχρι και τον κόφτη… σε συνδυασμό με το κοντό σε κλιμάκωση κιβώτιο η κάθε προσπέραση γίνεται απόλαυση. Ο ήχος του είναι σε γενικές γραμμές καλός , όχι κάτι το extreme, και η κατανάλωση του σε λογικά πλαίσια αναλόγως φυσικά κατά πόσο πατάς το πεντάλ της βενζίνης. Τα φρένα με την σειρά τους ,όντας αναβαθμισμένα σε σχέση με του απλού 1,600αριου είναι δυνατά με σωστή αίσθηση και σωστή διαδρομή του πεντάλ… ένας σωστός σύμμαχος αντάξιος του κινητήρα.

Τα γούστα όπως είναι γνωστό έρχονται όταν βλέπει κανείς το σήμα της τροχαίας που προειδοποιεί στους οδηγούς ότι ξεκινάνε απανωτές στροφές. Εκεί που οι δήθεν μάγκες (της ευθείας) βάζουν μια ταχύτητα πάνω και περιμένουν πότε να τελειώσει το μαρτύριο… Το LEON είναι ένα Joy machine. Ένα αυτοκίνητο αρκετά ριθμήσιμο που αναζητά ικανά άτομα για να το πάνε (όπως λέγεται στην αυτοκινητιστική διάλεκτο) όπως του αρμόζει. Και εδώ παίζει το ρόλο του (πρωταρχικό) το πλαίσιο και η ανάρτηση του. Τα γόνατα μπροστά προσπαθούν να κατεβάσουν την δύναμη στο δρόμο και οι πολλαπλοί σύνδεσμοι στο πίσω μέρος να κρατάνε σταθερό τον κώλο και ενίοτε να τον αποσταθεροποιούν αναλόγως με τα κέφια του οδηγού. Η συμπεριφορά όπως ειπώθηκε είναι ριθμήσιμη αλλά κατά βάση υποστροφική. Η δύναμη/ροπή του κινητήρα είναι ικανή να σπάσει τα όρια της ανάρτησης και της πρόσφυσης και δώσει την τάση στο μπροστινό μέρος να ακολουθήσει μία πιο εφαπτόμενη πορεία. Κάπου εκεί όμως έρχεται ο από μηχανής θεός ή αλλιώς , antispin.Το σύστημα είναι τόσο εξελιγμένο από τους μηχανικούς της SEAT όπου τελικά σε βοηθάει να πας όλο και πιο γρήγορα μέσα στην στροφή. Εκεί που άλλα συστήματα με το που νοιώσουν ότι υπάρχει το παραμικρό σπινάρισμα του εσωτερικού τροχού κόβουν την παροχή δύναμης από τον κινητήρα προς τους κινητήριους τροχούς και τελικά νιώθεις ένα στραμπούληγμα (σαν να βήχει το αυτοκίνητο), αυτό μειώνει όσο χρειάζεται την δύναμη στον τροχό που έχει το πρόβλημα με αποτέλεσμα να καταφέρνεις να μείνεις στη γραμμή σου και να φύγεις ανεπηρέαστος για την επόμενη στροφή. Ακούγεται σαν μπλοκέ ε?

Το θέμα είναι αλλού όμως… αυτή η πικρία που λέγαμε στην αρχή… το σύνολο είναι έτοιμο, το πλαίσιο υπάρχει, το τιμόνι περιμένει (αν και θέλει βελτίωση, ειδικά ως προς το βάρος) , τα φρένα αναβαθμίστηκαν και πήραν τα χιλιοστά που τους έλειπαν, ο κινητήρας ζεσταίνεται, η θέση οδήγησης σε πολεμική στάση, η ανάρτηση όμως??? Δεν θα μπορούσε να δεχθεί και αυτή τις επεμβάσεις ανάλογες με την δύναμη του κινητήρα?? Γιατί θα πρέπει να νιώθεις ότι οδηγείς το 1,600αρι στην έκδοση σπορ??? Από την άλλη θα μου πείτε, κάτσε ρε φιλαράκι , έρχονται οι εκδόσεις FR και cupra … ΟΚ, δεν είπε κανείς το αντίθετο και ούτε λέω ότι το στήσιμο του είναι άσχημο… απλά αναζητούσες ίσως λίγο παραπάνω ψάξιμο στις ρυθμίσεις για να μπορεί κάποιος να απενεργοποιήσει αυτό το ρημάδι το αντισπιν. Είναι τελικά το μόνο που λείπει από το αυτοκίνητο για να κοιτάξει στα μάτια τον οδηγό που αναζητά το κάτι το παραπάνω.

Στα 26,300 € που κοστίζει και έχοντας επάνω του όλο τον διαθέσιμο εξοπλισμό (με 850 € παίρνεις και bi-xenon) μάλλον χαρακτηρίζεται σαν ένα πολύ καλό value for money την στιγμή που μπορεί ΑΝΕΤΑ να χτυπήσει τον ανταγωνισμό ακόμη και με τα λιγότερα άλογα που διαθέτει. Well done SEAT.