Ford Focus mk1

Τα τελευταία χρόνια στην αγορά του αυτοκινήτου έχει εισβάλει για τα καλά ο όρος μάρκετινγκ. Άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από την πρώτη γραμμή των πωλήσεων σχεδιάζουν και πειραματίζονται ως προς τον βέλτιστο τρόπο για να φέρουν όλο και πιο κοντά στις αντιπροσωπείες τον εκάστοτε υποψήφιο αγοραστή. Αφίσες αναρτώνται, διαφημίσεις κατακλύζουν τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, εκδηλώσεις πραγματοποιούνται, χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται με έναν και μόνο σκοπό: η εκάστοτε εταιρεία να σκαρφαλώσει όσο το δυνατόν πιο ψηλά στον ετήσιο πίνακα πωλήσεων.

Η εμπορική επιτυχία ενός μοντέλου, και κατά επέκταση της εταιρίας, ανεβάζει και τον δείκτη του χρηματιστηρίου όταν έρθει η ώρα της μεταπώλησης. Το μεταχειρισμένο αυτοκίνητο αποτελεί την λύση αυτού που έχει την φράση “με λιγότερα (χρήματα) παίρνω περισσότερα”, στο μυαλό του. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι οικογενειάρχες που η τσέπη τους αντέχει μέχρι την αγορά ενός αυτοκινήτου από την μικρή κατηγορία. Και εδώ έρχεται το δίλημμα, καινούργιο και μικρό ή ελαφρώς μεταχειρισμένο και μικρομεσαίο; Οι απόψεις διίστανται, κάποιος θα πει : “καινούργιο για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο”, ενώ η αντίπερα όχθη θα μουρμουρίσει : να πάρω καινούργιο μόνο και μόνο για να λέω ότι είναι καινούργιο και να μην κάνω την δουλειά μου όπως πρέπει;

Η σημερινή παρουσίαση είναι αφιερωμένη σε μια τέτοια περίπτωση. Πρωταγωνιστής το Ford focus (1,600) πρώτης γενιάς. Ένα αυτοκίνητο που σαγήνεψε τον ειδικό τύπο όταν πρωτοπαρουσιάστηκε και έκανε τον εκάστοτε κάτοχό του να παραμιλάει με την αψεγάδιαστη οδική συμπεριφορά του. Ακολουθήστε τις γραμμές του κειμένου και δεν θα χάσετε…

Όταν έκανε το ντεμπούτο του το 1998, οι πάντες έμειναν αποσβολωμένοι με την περίεργη/περίτεχνη (για την εποχή εκείνη) σχεδίαση του αμαξώματος. New edge design την ονόμασε η Ford και στην τελική δεν είχε και άδικο. Οι έντονες ακμές από τα μπροστινά φωτιστικά σώματα συνδέονται ομοιόμορφα με το “αλά σταγόνα” προφίλ του αυτοκινήτου και καταλήγουν σε ένα εντυπωσιακό πίσω μέρος με τα κάθετα και τριγωνικά φώτα του φρένου. Φυσικά αυτή η καινούργια αισθητική δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και από τον εσωτερικό διάκοσμο.

Το ταμπλό σε μορφή δρεπανιού δίνει τον δικό του τόνο όντας αρκετά καλό από θέμα ποιότητας και άκρως εργονομικό. Μερικές ενστάσεις υπάρχουν για τα σκληρά πλαστικά αλλά από την στιγμή που δεν τρίζουν δεν νομίζω ότι πειράζει και κανέναν. Οι γυάλινες επιφάνειες είναι μεγάλες και η ορατότητα πολύ καλή προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι χώροι για όλους τους επιβάτες κρίνονται παραπάνω από ικανοποιητικοί και σίγουρα θα καλύψουν τις ανάγκες μιας οικογένειας ακόμη και σε μεγάλα ταξίδια μιας και ο χώρος αποσκευών είναι αρκετά μεγάλος για τα δεδομένα της κατηγορίας και διαθέτει πλήρως εκμεταλλεύσιμο σχήμα. Από την θέση του οδηγού τώρα τα νέα έρχονται άκρως ενθαρρυντικά και αποτελεί ένα από τα πολύ καλά στοιχεία του αυτοκινήτου. Το κάθισμα όπως και το τιμόνι ρυθμίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις έχοντας σαν αποτέλεσμα ο εκάστοτε οδηγός του να βρίσκει εύκολα και γρήγορα την στάση που τον βολεύει. Ο πιο απαιτητικός θα ζητούσε η βάση να είναι ελαφρώς πιο χαμηλή και πιο καλή πλευρική στήριξη μιας και θα μείνει ανικανοποίητος όταν οι ρυθμοί ανέβουν.

Όπως είναι γνωστό, το focus πήρε τον τίτλο του αυτοκινήτου της χρόνιας το 1998 και μάλιστα με αριθμό ψήφων ρεκόρ για τον θεσμό. Φυσικά για αυτό δεν ευθύνεται μόνο η εξωτερική καλαισθησία αλλά το χαρακτηριστικό που έκανε το focus να μπει στο hall of fame της μικρομεσαίας κατηγορίας. Δεν είναι άλλο βέβαια από την οδηγική αίσθηση που σου παρέχει κάτω από όλες τις συνθήκες.

Πρωταρχικός σύμμαχος αποτελεί το τιμόνι. Μικρό σε διάμετρο , ωραίο σε αφή, όσο πρέπει βαρύ, σαφές και με αίσθηση που σε κάνει και αναρωτιέσαι για το πού οδεύουν οι σημερινοί αντιπρόσωποι της αυτοκίνησης. Πραγματικά ένα τιμόνι που θα νοσταλγήσουμε… O επιλογέας των ταχυτήτων με την σειρά του έχει πολύ καλή αίσθηση , είναι σαφέστατος, γρήγορος και το μόνο μείον που μπορεί κάποιος να του προσάψει είναι το ελαφρύ σκάλωμα σε σβέλτη αλλαγή μεταξύ 2^ας και 3^ης. Να σημειωθεί ότι ο συμπλέκτης αν και ελαφρύς, είναι αρκετά προοδευτικός και με λογική διαδρομή.

Στα του κινητήρα τώρα επέρχεται μία αντίφαση. ΝΑΙ είναι αδύναμος, ΝΑΙ του λείπει ειδικά η ροπή, ΝΑΙ συνεργάζεται με ένα μακρύ κιβώτιο, ΝΑΙ τελικά δεν καταφέρνει να προσφέρει στο αμάξωμα αξιόλογες επιδόσεις, ΑΛΛΑ είναι εξολοκλήρου κατασκευασμένος από αλουμίνιο πράγμα που τον κάνει ελαφρύ, με αποτέλεσμα η συνολική αδράνεια του μπροστινού μέρους να είναι μικρή, και με μία πολύ μικρής έκτασης εσωτερική (μέσω της FORD) βελτίωση να κερδίζει την χαμένη του δύναμη με απόλυτη αξιοπιστία. Επίσης η ροπή του είναι απλωμένη κατά μήκος όλων των στροφών κάνοντας έναν υψίσυχνο θόρυβο καθώς ο δείκτης κινείται προς τα δεξιά. Τέλος η κατανάλωση του κρίνεται εξαιρετική πετυχαίνοντας εύκολα τα 9λίτρα/ 100km εντός πόλεως, τα 7,5 μικτά και κάτω από 7 στην εθνική.

Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία, έλεγε κάποτε ο αείμνηστος Μάνος Λοΐζος και σίγουρα το focus έχει γράψει την δική του παράγραφο. Οι μηχανικοί λοιπόν πιάσανε το νόημα και βασιστήκανε στο δόγμα που λέει ότι για να φτιαχτεί μία σωστή ανάρτηση πρέπει πρώτα από όλα το πλαίσιο που την φιλοξενεί να είναι άκαμπτο και καλοσχεδιασμένο. 22.500 Nm/deg λοιπόν τα νούμερα της ακαμψίας που έθεσαν τα νέα στάνταρ στην κατηγορία και έκαναν τον ανταγωνισμό να σφυρίζει αδιάφορα. Η ανάρτηση αποτελείται από γόνατα μπροστά και πολλαπλούς συνδέσμους με το σύστημα control blade στον πίσω άξονα για πρώτη φορά σε τόσο χαμηλό κόστος αγοράς αυτοκίνητο. Η επανάσταση έγινε, πέτυχε;

Η απάντηση είναι “και με το παραπάνω”. Το αυτοκίνητο καταφέρνει να έχει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα χωρίς να θυσιάζει τίποτε σε οποιοδήποτε δρόμο, είτε αυτός λέγεται ευθεία είτε στροφή. Πιο αναλυτικά, μέσα στην πόλη η ανάρτηση απορροφά αποτελεσματικά τις όποιες αδυναμίες του οδοστρώματος χάρη και στο 60άρι προφίλ των ελαστικών. Βγαίνοντας στην εθνική, το ταξίδι γίνεται με περίσσια σταθερότητα ακόμη και όταν τα χιλιόμετρα φτάσουν σε αυτά της κατά άλλα μικρής τελικής του αυτοκινήτου(185 km/h). Η καμπίνα είναι αρκετά έως πολύ ήσυχη, παρά την μέτρια αεροδυναμική (0,32) και το μόνο που ίσως προβληματίσει το ταξίδι είναι η μικρή ευπάθεια του αμαξώματος στους πλευρικούς ανέμους.

Τα ψέματα τελειώνουν και το μεγαλύτερο “πανηγύρι” ξεκινάει όταν πλέον καταλήγεις στον επαρχιακό δρόμο. Σε αυτό το σημείο ναι μεν μπορεί να μην έχει την απίστευτη δύναμη για να κάνει μια γρήγορη προσπέραση στο πάτημα του γκαζιού, αλλά έχει έναν άλλο άσσο στο μανίκι του. Το δίδυμο πλαίσιο/ανάρτηση του δίνει την δυνατότητα να αναπτύσσει πολύ καλές μέσες ωριαίες ταχύτητες με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται να παίζεις συνέχεια με τις διαμήκεις επιταχύνσεις. Το ίδιο ισχύει και όταν τα χέρια παύουν να είναι καθηλωμένα στις δύο αντικριστές άκρες του τιμονιού και αρχίζουν να χορεύουν κάτω από τον αλλεπάλληλο ρυθμό που επιβάλει ο νόμος του βουνού. Θέλεις να περάσεις μια διαδρομή flat out; Κανένα πρόβλημα, παίρνεις την γραμμή σου, σημαδεύεις και περνάς ατάραχος. Το turn in είναι αρκετά άμεσο αν και το 60άρι προφίλ ελαφρώς το χαλάει. Υποστροφή δεν πρόκειται να συναντήσεις εύκολα, ούτε ισχύος αλλά ούτε και αδράνειας. Η μόνη εμφάνιση της θα γίνει όταν μπεις πραγματικά γρήγορα και πάλι μόνο στην έξοδο της στροφής τόσο ώστε να σε ισιώσει για την ευθεία. Το αμάξωμα είναι ένα πειθήνιο όργανο στις εντολές του οδηγού του προσφέροντάς του πλήρη ρυθμισιμότητα και αίσθηση. Ο πίσω άξονας μπαίνει στο παιχνίδι ΜΟΝΟ όταν ο οδηγός το μπορεί και το θελήσει. Φυσικά οι πολλαπλοί σύνδεσμοι είναι τόσο καλορυθμισμένοι που σου επιτρέπουν να παίζει με τις εγκάρσιες δυνάμεις χωρίς φόβο. Σε συνδυασμό με το σεβαστό μεταξόνιο (2615 χιλ) οι αντιδράσεις είναι ομαλές και εύκολα μπορεί κάποιος να ανταπεξέλθει. Σίγουρα αποτελεί ένα από τα καλύτερα σχολεία για την εκμάθηση της γρήγορης οδήγησης.

Στο ίδιο επίπεδο κυμαίνονται και τα φρένα. Έχουν πολύ ωραία αίσθηση, χωρίς αρχική νεκρή διαδρομή και η απόδοσή τους μπορεί να μη χαρακτηρίζεται ως κορυφαία αλλά σίγουρα πάνω από το μέσο όρο. Επίσης ειδικά τα μοντέλα με πίσω ταμπούρα έχουν την τάση να ζεσταίνονται σχετικά πιο γρήγορα σε σχέση με τους δίσκους.

Και επειδή όπως αναφέρθηκε και στην πρόλογο, η παρουσίαση αφορούσε ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, νομίζω ότι είναι πρέπον να αναφερθεί ότι το κόστος συντήρησης είναι φυσιολογικό έως μικρό, το κόστος των ελαστικών κυμαίνεται γύρω στα 350 ευρώ και τέλος το κυριότερο από όλα αποτελεί ένα από τα πιο αξιόπιστα αυτοκίνητα της γενιάς του. Τα μόνα ουσιαστικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν ήταν οι αλλαγές των αντλιών νερού και κρεμαγιέρας μέσα φυσικά στα πλαίσια της εγγύησης.

Ευκαιρίες και καλοδιατηρημένα αυτοκίνητα πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Αναζητώντας το τέλειο πολλές φορές χάνεται η ουσία.