TOYOTA COROLLA VERSO

Την αρχή την έκανε η Renault και δεν μπορώ να πω, μαγκιά της. Την έψαξε από εδώ , την έψαξε από εκεί, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος χρειάζεται ένα αυτοκίνητο στο οποίο θα έπρεπε να προσδοθεί το προσωνύμιο : πρακτικός και άνετος ανθρωπομεταφορέας. Και ιδού η κατηγορία MPV ( multi purpose vehicle). Η αρχή έγινε το 1984, όπου το πρώτο Espace βγήκε από την γραμμή παραγωγής.

Τα χρόνια πέρασαν, η τεχνολογία εξελίχθηκε, καινούργιες ιδέες πέσανε στο τραπέζι, νέες εταιρίες αποφάσισαν να μπουν στο χορό της πολυμορφικότητας μιας και οι πωλήσεις ήταν σεβαστού μεγέθους. Μία από αυτές ήταν και η Toyota, η οποία έκανε την εναρκτήρια προσπάθεια της με το Previa. Πλέον, εν έτει 2006 η γκάμα επεκτάθηκε στα avensis, corolla, yaris verso, τα οποία καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες αυτών που αναζητούν μια απλή μεταφορά από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β με την απόλυτη πρακτικότητα στο εσωτερικό του αυτοκινήτου σε μία πιο λογική τιμή.

Το avensis verso δεν έκανε καν την εμφάνιση του στην Ελλάδα, το yaris πούλησε μερικά κομμάτια χωρίς όμως να κάνει την διαφορά, οπότε όλες οι ελπίδες της μαμά Toyota πέφτουν στην μεσαία επιλογή. Η corolla verso έκανε το ντεμπούτο της στις αρχές του 2002 και μέσα στο 2004 υπέστη το καθιερωμένο φρεσκάρισμα.

Για να το εξετάσουμε με μια ποιο ενδελεχή ματιά.

Τα αμυγδαλωτά μπροστινά φωτιστικά σώματα έδωσαν τη θέση τους σε μεγάλα και με πιο ευρωπαϊκό στυλ. Αντίστοιχα τα πίσω μεταμορφώθηκαν σε τύπου Lexus δίνοντας έναν πιο glamorous τόνο, σε αντιστοιχία με τις μεγάλες γυάλινες επιφάνειες προσδίδοντας την αίσθηση ευρυχωρίας του εσωτερικού. Η πρόσβαση στο τελευταίο είναι εύκολη χάρη στο άπλετο άνοιγμα των πορτών συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο και στην πρακτικότητα.

Μπαίνοντας μέσα τώρα την διάθεση χαλάει εν μέρει το μουντό εσωτερικό με τα σκούρα πλαστικά. Ευτυχώς που στην κεντρική κονσόλα δόθηκε ένας τόνος αλουμινίου (απομίμηση εννοείται) σε συνδυασμό με λίγες δόσεις γαλάζιου πλαστικού. Ο χώρος για του μπροστινούς επιβάτες είναι υπέρ του δέον αρκετός τόσο για τα κεφάλια όσο και για τις κινήσεις των χεριών. Η θέση οδήγησης μπορεί να χαρακτηριστεί από καλή έως αρκετά καλή μιας και ρυθμίζεται ποικιλοτρόπως και κατεβαίνει αρκετά χαμηλά. Σε συνδυασμό με το τιμόνι που ρυθμίζεται κατά δύο έννοιες ο οδηγός είναι σίγουρο ότι θα βρει μια πολύ άνετη στάση και θα απολαύσει την όποια μεταφορά του χάρη και στα μεγάλα καθίσματα. Το μόνο μειονέκτημα είναι ένα, όταν κάποιος έχει τοποθετημένο το κάθισμα στην κατώτερη θέση, τότε δεν έχει την ακριβή αίσθηση των διαστάσεων του αυτοκινήτου και ιδιαίτερα του μπροστινού μέρους ( μιας και τα φτερά είναι αρκετά υπερυψωμένα) μέσα στους στενούς δρόμους των πόλεων. Για να τελειώσουμε λίγο με τους μπροστά… τα πλαστικά είναι καλής ποιότητας και σωστά συναρμολογημένα μεταξύ τους πέρα από κάποιες παραφωνίες στο φινίρισμα, όπως για παράδειγμα το κουμπί των αλάρμ, το κουμπί για το άνοιγμα του κεντρικού χώρου για μικροαντικείμενα στο ταμπλό και οι αρμοί ανάμεσα στα πλαστικά παραπλεύρως σε αυτό (οι Τούρκοι μήπως θα πρέπει να είναι λίγο πιο επιμελείς;). Τα όργανα είναι ευανάγνωστα με ένα ασυνήθιστο γαλάζιο φόντο , τα οποία φαίνονται όμορφα όταν πέσει το σκοτάδι. Η συνολική εργονομία παίρνει άριστα μιας και τα πάντα είναι σωστά τοποθετημένα και σε σωστή απόσταση από τον οδηγό. Δεν θα λέγαμε όχι όμως στο να ήταν ο αυτόματος κλιματισμός διζωνικός και το υποβραχιόνιο του οδηγού λίγο πιο ψηλά.

Οδεύοντας προς τα πίσω τα πράγματα παραμένουν ίδια όσο αναφορά την ευρυχωρία. Τρία άτομα θα κάτσουν άνετα στο πίσω κάθισμα από την στιγμή κιόλας που δεν υπάρχει κεντρικό τούνελ και το πάτωμα είναι επίπεδο. Μοναδικό φάουλ σε αυτό το σημείο είναι ότι η ζώνη του μεσαίου επιβάτη όταν εμπλέκεται στο πρώτο κλιψάκι (μιας και κατεβαίνει από την οροφή) μετά δύσκολα απεμπλέκεται. Για την γαλαρία όμως τα πράγμα είναι λίγο πιο στενόχωρα. Η πρόσβαση είναι λίγο δύσκολη και μπορεί να φιλοξενήσει άτομα μεσαίου προς μικρού αναστήματος αλλά και πάλι για κοντινή απόσταση μιας και σε μακρινή θα κουράσει. Φυσικά η δεύτερη και τρίτη σειρά με την κίνηση ενός μόνο χεριού πέφτει δημιουργώντας ένα καθόλα επίπεδο και πλήρως εκμεταλλεύσιμο χώρο για αποσκευές. Με άλλα λόγια ο τελευταίος αυξομειώνεται από 63 λίτρα (7θέσια διάταξη) σε 397 λίτρα (5θέσια διάταξη) και τέλος σε 779 λίτρα (2θέσια διάταξη). Από καθαρά προσωπική οπτική γωνία, αν κάποιος δεν έχει μεγάλη οικογένεια και δεν χρειάζεται στην ουσία τα 2 επιπλέον καθίσματα, μπορεί να παραγγείλει το 5θέσιο γλυτώνοντας από την τσέπη του 2.000 ευρώ.

Και αφού τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε με τους πίσω, ας ξαναγυρίσουμε στους μπροστά και ειδικά στον μίστερ που κινεί τα νήματα. Αν είναι της παλιάς σχολής τότε θα αρχίσει να ξύνει το κεφάλι του απορώντας για το πώς θα βάλει μπρος να φύγει. Η διαδικασία είναι : 1) βάζεις το κλειδί στη θέση του, 2)πατώντας απλά μετά το starter button τότε μεταφέρεσαι στη φάση όπου με το κοινό κλειδί είσαι στη θέση ΟΝ, σε αυτή τη φάση το λαμπάκι του κουμπιού έχει χρώμα κόκκινο, 3)πατώντας τώρα τον συμπλέκτη το λαμπάκι γίνεται πράσινο και με μία απλή πίεση του κουμπιού ο κινητήρας έρχεται στη ζωή. Ο τελευταίος είναι ο κλασικός/γνωστός 1,600άρης της Toyota με τους 115 ίππους και τα 15,3 κιλά ροπής. Γραμμικότατος σε όλο το φάσμα των στροφών(στα όρια του κόφτη μόνο χωλαίνει), με καλό του σημείο τις μεσαίες, συνεργάζεται πολύ καλά με την κλιμάκωση του κιβωτίου (αν και μπορεί να χαρακτηριστεί ελαφρά μακρύ) χαρίζοντας στο αμάξωμα αρκετά καλές επιδόσεις, αναλογικά πάντα… Ο επιλογέας με την σειρά του μόνο κολακευτικά σχόλια μπορεί να εκλάβει μιας και είναι σαφέστατος, δεν σκαλώνει πουθενά, με ελαφριά αίσθηση, με λογικές διαδρομές σε σημείο που να κάνει την αλλαγή ταχύτητας ευχαρίστηση και να στέλνει σε δεύτερη μοίρα το μάλλον μέτριο (κατά άλλους) αυτόματο κιβώτιο.

Στο δρόμο τώρα, τα πράγματα έρχονται κάπως αναμενόμενα. Όπως ειπώθηκε και στον πρόλογο τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα είναι σχεδιασμένα να μεταφέρουν απλά επιβάτες προσφέροντας τους άνεση. Και κάπου εκεί πρέπει στην ουσία να εστιαστούν οι παρατηρήσεις… Πρώτα από όλα το πλαίσιο είναι καλό, χωρίς να ξεχωρίζει, και συνδυάζεται με γόνατα μπροστά και ημιάκαμπτο άξονα στο πίσω μέρος. Μία κλασική συνταγή δηλαδή για low budget καταστάσεις. Στην πράξη τώρα, η συνολική άνεση παίρνει έναν καλό βαθμό μιας και οι αναρτήσεις βρίσκονται στο soft mode και το πλαίσιο απορροφά αρκετό από το μέρος των κραδασμών. Φυσικά η παραφωνία έρχεται από τις αρκετά ξερές αντιδράσεις του ημιάκαμπτου ειδικά σε συνεχείς και απότομες ανωμαλίες του οδοστρώματος. Πάνω στη στροφή τώρα το αυτοκίνητο χαρακτηρίζεται ασφαλές και προβλέψιμο παρά τα σχετικά μικρά του όρια. Οι κλίσεις είναι εμφανείς από τις πρώτες μοίρες στριψίματος του τιμονιού και η υποστροφή έρχεται πρωτίστως και σχετικά εύκολα χάρη και στο υψηλό κέντρο μάζας του αμαξώματος, αν και το τελευταίο έχει αρκετά καλό feedback για τον χαρακτήρα του. Για υπερστροφή ούτε λόγος , σε συνθήκες κίνησης ενός μέσου οδηγού και υποψήφιου αγοραστή, αλλά και πάλι σε περίπτωση που δημιουργηθεί τα ηλεκτρονικά είναι εκεί για να επανέλθει η πλήρης τάξη. Εκείνο που προκαλεί πραγματικά εντύπωση είναι η επιλογή των μηχανικών να τοποθετήσουν υδραυλικό τιμόνι αντί για ηλεκτρικό όπως όλων τον υπολοίπων εκδόσεων. Είναι βαρύ, αρκετά άμεσο και σαφές αλλά δυστυχώς με λίγες πληροφορίες να φτάνουν στα χέρια του οδηγού. Οπότε τελικά, για πού πρέπει να βάλουμε πλώρη;

Η χαρά του αυτοκινήτου είναι η ευθεία. Εκεί είναι που φαίνεται η πολύ καλή δουλειά των μηχανικών στην αεροδυναμική (0,30). Ο κινητήρας ακούγεται λίγο και τελικά η σιωπή σπάει μόνο από την τσιρίδα της μαμάς στο διπλανό κάθισμα βλέποντας το κοντέρ. Ο μπαμπάς βλέπετε απολαμβάνει το ταξίδι του έχοντας ξεχάσει ενεργοποιημένο το cruise control σε μία σεβαστή ταχύτητα γνωρίζοντας ότι το αυτοκίνητο είναι αρκετά σταθερό στα τριψήφια νούμερα, τα φρένα(αεριζόμενοι δίσκοι 295 χιλιοστών μπροστά και απλών 290 χιλιοστών πίσω) είναι δυνατά και άμεσα και ανά πάσα στιγμή έτοιμα να επιβραδύνουν το όχημα και τέλος ότι η τσέπη του δεν θα πληγεί μιας και η κατανάλωση είναι εξαιρετική. Επτά λίτρα ανά εκατό χιλιόμετρα είναι ο απολογισμός σε ανοιχτό δρόμο και γύρω στα δέκα εντός των τειχών της πόλης σύμφωνα με τον υπολογιστή ταξιδίου.

Εν τέλει, τι πρέπει να σκεφτούμε;

Οι αυτοκινητοβιομηχανίες από ότι φαίνεται βάλθηκαν να δημιουργήσουν προϊόντα για κάθε γούστο / για κάθε βαλάντιο. Έχοντας σαν σκοπό να μην αφήσουν κανέναν παραπονεμένο προσπαθούν, και πληρώνουν για αυτό, να βρουν ιδέες και λύσεις για να ξεχωρίσουν και αντλήσουν όλο και περισσότερο κόσμο στις εκθέσεις των αυτοκινήτων ανά τον κόσμο. Τα MPV ήρθαν για να μείνουν. Το θέμα είναι ποιος κατασκευαστής θα κάνει την διαφορά παρουσιάζοντας κάτι έξυπνο και ολοκληρωμένο.

Η Toyota στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να μην έχει παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό αλλά σίγουρα κατασκεύασε ένα καθόλα ολοκληρωμένο αυτοκίνητο. Η τιμή ίσως είναι λίγο τσουχτερή αλλά δεν παύει να απολαμβάνεις την μέγιστη διάκριση στα crash test του Euroncap σαν σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού σου, την παραδειγματική αξιοπιστία και το εξαιρετικό after sales services που αποτελεί πλέον trademark για τις υπόλοιπες εταιρίες του χώρου. Αν έχετε οικογένεια με αρκετά μπαγκάζια, σκεφτείτε το.